Het kan best wel ongemakkelijk zijn. Zo’n right mind. Ik merk het regelmatig. Hoewel veel mensen regelmatig benadrukken hoeveel ik weet, heb ik 95% van die kennis niet ‘paraat’. Deze kennis komt pas naar boven als de juiste vraag wordt gesteld. Zomaar iets moeten vertellen over een Human Design, zonder een sacral response, gaat vaak onlogisch ongestructureerd en wordt een weinig vurig verhaal. Als deze informatie uit me wordt getrokken in een interessant gesprek (en dus vanuit response voor mij, want: generator). Dan hoor ik mezelf soms dingen zeggen waarvan ik denk; wow. ik wist niet dat ik dat wist. Verbindingen die worden gelegd en in zinnen naar buiten komen waar ik zelf van sta te kijken. In dit blog geef ik je een inkijkje in mijn ervaringen met mijn right mind.
*Disclaimer: zoals bij alles in Human Design, wordt hoe dingen tot uiting komen beïnvloed door het samenspel van alle elementen. Wil je hulp om hier inzicht in te krijgen voor jezelf? Kijk dan of een reading bij je past.
Ok, wait. Wat is een right mind in Human Design?
Als de pijl rechtsbovenin naar rechts staat, dan heb je een right mind. Dit zegt onder andere iets over je leerstijl. De right mind is receptief. Deze neemt allerlei informatie op, niet per se waar de aandacht op gericht is. Het leest tussen de regels door, vangt de onderwater frequentie op, en heeft ondertussen ook door wat er verderop in de straat gebeurt. Het pikt vanalles op, en vergaart zo zijn informatie en kennis. De right mind leert niet lineair, maar veel meer fluide en is daardoor erg associatief. Het kan daardoor in gesprek springerig overkomen, hoewel er deep-down wel een logica te vinden is. Het verbindt een groot netwerk aan informatie, en knoopt vanalles aan elkaar.
De right mind is daardoor een soort diepe put, die gevuld is met alles wat je ooit een keer hebt opgepikt. Je hebt alleen zelf geen idee wat daar allemaal in zit. Je bent daardoor afhankelijk van wie er langskomt met zijn emmertje (vragen) om te zien wat er uit de diepten kan worden opgevist. Soms is dat héél diep en profound, en soms niet. Het ligt helemaal aan de vraag.
Vertrouwen op mijn right mind
Ik weet, mentaal, ondertussen hoe mijn right mind werkt. Dat ik zelf geen idee kan hebben van wat er allemaal in mijn diepe put van informatie ligt opgeslagen. En toch vind ik het ontzettend lastig om er op te vertrouwen, en me er aan over te geven. Het is een combinatie van awesome, omdat ik soms mezelf kan verbazen, maar tegelijkertijd voelt het afhankelijk. Alleen in connectie met andere mensen ontdek ik zelf wat ik allemaal heb opgepikt. En dat maakt ook dat ik dus niet vooraf weet ‘wat er uit komt’. Dit brengt voor mij vaak onzekerheid met zich mee.
De schaduwkant van mijn 1e lijn vindt deze onzekerheid en lack of controle maar moeilijk te verteren. Mijn mind speelt dan regelmatig met de woorden: “je weet niet genoeg” of “wat weet jij hier nou van?”. Het stemmetje in mijn hoofd vindt dat ik kennis alleen beheers als ik het a-la-minuut kan opdreunen. Als een rijtje franse woordjes op school. Maar dat is nou eenmaal niet mijn kracht.
Tegelijkertijd vind ik mijn right mind héérlijk. Het springt, associeert en beweegt zich vrij en fluide. Als een glijbaan met bochten en afslagen. Als mijn right mind on-fire is, dan voelt het alsof ik een CSI officer ben en dat alle puzzelstukjes aan het einde van een case samenkomen. Klik-klik-klik. Zo’n bord met alle aanwijzingen, evidence en informatie, met punaises met touwen die de verbindingen aangeven.
Dit is ook wat ik in een reading ervaar. Het verhaal ontstaat terwijl ik er mee bezig ben. Ik trek aan een draadje en het geheel begint zich te ontrafelen. De nieuwe informatie die ik krijg van mijn klant tijdens de sessie klikt samen met de kennis die ik heb over haar Human Design… Fireworks.
(Als je ooit een reading van mij hebt gehad, zul je dat ook zien aan het einde van de sessie. Hoe alles samenvalt, en hoe super excited ik daar van word omdat het allemaal zó perfect in elkaar klikt).
Het is alleen niet iets wat ik kan sturen, of waar ik bewuste impact op heb. Het is iets waar ik me aan moet overgeven, en wat in mijn systeem gebeurt. En dat is soms voor een recovering controlfreak best wel een uitdaging.
Fluïde leren met een Human Design right mind
Zoals ik al zei, is de charme van de right mind dat het alles aan elkaar koppelt en dat het associeert. Het leert niet lineair, het beredeneert niet lineair. Het leert veel meer fluïde. En dat kan het best wel lastig maken in een schoolomgeving.
Een right mind is niet gemaakt om strategisch te leren. Eerst A, dan B dan C. Zo grap ik regelmatig dat als ik studeer dat het gaat van A, naar T, naar groen, naar 7, X, eend, geel.
Dat zag ik ook terug in hoe ik Human Design kennis in het begin tot me heb genomen. Ik begon niet bij het begin. Type, strategie, autoriteit. Nee. Ik begon ergens middenin, en sprong rond. Het duurde even voordat ik echt bij de kernbasis kwam. (En ja, ontdekte toen ook dat dat echt de fundering is, en de rest er een stuk minder toe doet). Maar dat was op dat moment nou eenmaal de moeiteloze weg voor mij. Ook in de vormen van leren was ik niet lineair. Ik had binnen een jaar een allegaartje verzameld van source material, podcasts, video’s, boeken, workshops, masterclasses, 1op1 coaching, mentorships, memberships en audio files. Ik sprong van onderwerp naar onderwerp zonder specifieke logica en liet mijn interesse mij leiden. In een korte tijd nam ik ontzettend veel informatie in mij op. Wellicht ook de reden waarom ik met zoveel bijzinnen werk. Kleine afslagjes in het verhaal.
Voor sommige mensen kan dit chaotisch overkomen, maar dit is hoe mijn mind op een natuurlijke manier voor mij werkt. Mits ik het de ruimte geef en het omarm.
Mijn right mind op school
Studeren met een right mind is een echter wel een andere vorm van leren dan wat we op school krijgen. School is ingericht om op een (chrono)logische manier informatie te verschaffen. Als je een leraar had die met jouw associaties meekon, en wilde afwijken van het huidige topic, dan had je geluk. Zo niet, dan was het lastiger.
De rijtjes franse woordjes, of het leren van geschiedenisjaartallen waren voor mij geen succes. Zodra ik ze kon opdreunen wist ik dat het niet ‘indaalde’. Het was puur memorizing. Ik wist dat ik de toets zou halen met een goed cijfer, en dat ik het nog geen 2 weken later sowieso niet meer zou kunnen reproduceren. Ik had andere manieren van leren nodig om die verbinding te leggen met al het andere wat ik had opgedaan.
En dat maakt dus ook dat ik de franse taal (of geschiedenis trouwens) voor geen meter beheers. Het ‘klikt’ niet voor me. Het had geen honderden haakjes om de kennis in/aan op te bergen. Engels en Italiaans overigens wel, omdat ik dit op totaal andere manieren heb geleerd.
Zo heb ik ooit voor een Engels grammatica toets een 4.5 gehaald in de onderbouw van de middelbare school. Ik moest ervan huilen in de klas. Toen de docente vroeg waarom ik daar zo van slag van was, vertelde ik haar dat ik écht hard had geleerd. Als ik nu al mijn alles had gegeven, dan zou ik nooit voldoendes gaan halen. Ik probeerde vanuit strategisch oogpunt de toets te leren en maken, de regels op te volgen. Ze gaf mij de mogelijkheid de toets over te doen, en ze droeg mij op om het dit keer vanuit ‘gevoel’ te gaan doen. Dat deed ik, en ik haalde iets van een 7.5. Zonder (bewust) te leren.
Ik kan je nog steeds niet vertellen waarom iets de juiste vervoeging is van een woord, behalve dat het ‘goed staat’. Informatie die ik met mijn right mind heb opgepikt, maar niet kan reproduceren volgens de regels.
Onthouden wat interessant is
Ik heb als kind (en als volwassene ook trouwens) vaak te horen gekregen dat ik niet over algemene kennis beschik. Geschiedenis, topografie, basis informatie over hoe groenten groeien, achtergrond informatie over het nieuws en oorlogen. Zo heb ik ooit in de brugklas bij een toets godsdienst opgeschreven dat jezus met kerstmis gekruizigd werd. Ja, wat kan ik zeggen. Dat soort kennis blijft blijkbaar niet plakken. Maar ik wist weer wél ontzettend veel leuke feitjes over dingen die (volgens de maatschappijstandaard) ‘niet belangrijk’ waren. Hoe vogels landen bijvoorbeeld (tegen de wind in), wat er gebeurt als je een scheet inhoudt (wordt opgenomen in je bloed, en adem je op den duur uit), en dat de post-it perongeluk is uitgevonden in de zoektocht naar extreem sterke lijm.
Overigens heb ik 10en gehaald voor topografie als kind op de basisschool. Puur door memorizing (strategisch leren, en dus niet ingedaalde kennis). Maar heb ik nu echt geen flauw benul waar ik Flevoland kan vinden op de kaart, of van wat de hoofdstad van Noorwegen is. Het blijft niet hangen, behalve wellicht de steden waar ik ooit naartoe heb genavigeerd, of over gelezen heb in een thriller, en dus blijkbaar op een andere manier de kennis heb opgeslagen.
Jezelf verrassen met een right mind
Een van de tofste dingen is dat ik soms zomaar hele diepgaande antwoorden heb op vragen. Iets wat vaak voorkomt als ik een Q&A geef op instagram of als ik spreek op een evenement. Maar ook in het dagelijks leven verras ik mezelf soms met dat ik random dingen weet.
Zo vroeg mijn vriend me laatst of ik wist of we zo’n ontluchtingssleuteltje hadden voor de verwarming. Extreem specifiek. Normaal nóóit mee bezig. Bovendien is mijn vriend meer degene die dat soort dingen weet in huis. Maar in no time stond ik bij de CV kast te graaien in een mapje, met -jahoor- een ontluchtingssleuteltje. Ik hoorde mijn eigen verrassing toen ik het in mijn hand had: “WOW! JA! We hebben er een! Huh, wat bizar, hoe wist ik dit?”
Werken mét je right mind
Hoewel ik het mezelf nog regelmatig moet vertellen, ligt de voornaamste kracht van de right mind in het overgeven aan. Je overgeven aan de manier van leren, de manier van informatie uit die put krijgen. Vertrouwen op dat je weet wat je moet weten. Dat je hebt onthouden wat belangrijk is voor jou om te onthouden. Dat de juiste mensen op jouw pad komen die precies die informatie nodig hebben en uit jou komen halen die jij ergens in die put hebt opgeslagen.
Lees die boeken op een niet-logische volgorde. Spring tussendoor over naar een podcast over een zij-onderwerp. Geef jezelf die ruimte om te associeren en je nieuwsgierigheid te volgen. Heb gesprekken met mensen waar je van de hak-op-de-tak gaat. Omarm die kwaliteit in jezelf.
En laat het put-principe vóór je werken. Laat bijvoorbeeld anderen je vragen stellen, in plaats van zelf content te gaan zitten bedenken vanuit het niks. Geef een live Q&A of laat mensen vragen insturen. De amazing right mind komt het beste tot haar recht als iemand die informatie uit haar trekt.
Be your amazing you.
We got this.
